Week 21 – Huiswaarts

Als we dit schrijven zijn we weer thuis, in Utrecht. De avonturen van de laatste paar dagen hebben jullie echter nog tegoed. Zoals we vorige week al schreven werden we niet heel gelukkig van het Comomeer en dus vertrokken we op zaterdag naar een ander klein meertje in de buurt: Lago di Piano. De fietstocht ging langs het Comomeer, afwisselend over de weg en over fietspaden die met name opdoken rond de vele tunnels en ons fijn om die tunnels heen leidden. Tot Menaggio fietsten we langs het Comomeer langs aardige plaatsjes, langs grote villas en langs mooie uitzichten op het meer. Bij Menaggio bogen we af en zochten een fietspad dat tot Porlezza zou leiden. Dat was niet makkelijk te vinden dus begonnen we maar met klimmen op een vrij steile, grotendeels onverharde haarspeld die leek op wat we op een overzichtskaartje konden zien. Uiteindelijk kwamen we inderdaad op een fietsroute uit die wat beter aangegeven stond. Nog steeds een flinke klim maar uiteindelijk ook een afdaling tot onze camping bij Piano Porlezza. Pim had het wel weer gehad met het klimmen en moest goed bijkomen. Els hield het wat langer vol en nam nog een duik in het meer maar stortte ’s avonds ook in. Op tijd naar bed dus om te kunnen genieten van het laatste weekendje Italië. 

Zondag bleven we bij het Pianomeer en we durfden het aan om er een wandeling omheen te maken. Dat kon prima, alleen ook dat was af en toe een flinke klim en soms raakten we het pad kwijt waardoor we midden in het bos belandden. We bleven rustig aan doen en namen ’s middags nog een duik en deden een spelletje op ons picknickkleedje. We sloten de dag en eigenlijk de hele reis mooi af in een restaurant met een prachtig uitzicht op het Luganomeer, waarachter we de zon zagen ondergaan. We hadden het beste plekje van het hele restaurant en blikten onder het genot van pizza terug op onze reis. Pim was dapper en nam nog een pizza met Nutella als toetje. 

Thuis waren we natuurlijk nog niet; op maandag fietsten we verder naar Lugano vanwaar we dinsdag de trein naar huis zouden nemen. De route leidde ons gemakkelijk naar Porlezza, een aardig dorpje aan het Luganomeer, maar het vervolg van de route langs het Luganomeer was vervelender. In het begin waren er nog wat fietspaden langs tunnels maar we moesten ook veel over de vrij drukke weg en uiteindelijk ook door een tunnel met daarna een flink stijgend stuk over de (smalle) weg. Dat was niet leuk: als we klimmen gaan we niet zo snel en de meeste auto’s achter ons hebben dan niet het geduld om achter ons te blijven en halen ons soms rakelings in. Toch bereikten we Lugano en wilden even rustig lunchen in een park aan het Luganomeer. Daar werden we echter vervelend gestoord door een paar wespen. Dat hebben we niet veel gehad deze reis. Heel fijn natuurlijk, maar op maandag niet zo leuk. Bovendien waren we nog niet waar we moesten zijn; we wilden kamperen op een camping in de buurt van Lugano maar moesten daarvoor wel nog een flinke klim maken. Het pad wat de GPS ons wees was op veel punten te steil dus moesten we stukken lopen. Uiteindelijk kwamen we uitgeput op de camping en maakten ons zorgen over de klim die we de volgende ochtend vroeg moesten maken om de trein van 8 uur te halen.

Onze treintickets hadden we op vrijdag besteld via ‘Fietsmee.nl’. Fietsen meenemen in de trein is niet zo heel vanzelfsprekend en kan bijvoorbeeld niet zomaar online worden geregeld. Na 1,5 uur in de wacht bij de Deutsche Bahn (die dat wel kan regelen) zochten we een andere manier. Met een mailtje naar Jan van fietsmee.nl hadden we binnen twee uur tickets voor de hele reis inclusief fiets en met ruime overstaptijden. Tip dus voor iedereen die ook eens van plan is met de fiets op vakantie te gaan.  

Om zeker weten op tijd te zijn stonden we dinsdag om half 5 op. Het ontbijten en inpakken in het donker ging gelukkig goed, we zijn behoorlijk geroutineerd ondertussen. De klim terug naar de stad en het station ging over een minder steile weg en dus waren we rond 7 uur al op het station. Ruim op tijd maar wel zo rustig. In de trein van Lugano naar Basel konden we nog even genieten van de Zwitserse Alpen en verder reflecteren op de afgelopen maanden. In Basel konden we rustig lunchen en vanaf daar ging het verder naar Düsseldorf. In de trein zat nog een Nederlands gezin met drie kinderen en fietsen waar we nog mee konden kletsen en elkaar helpen met uitstappen. De hele reis verliep verder voorspoedig en zo waren we rond negen uur ’s avonds ‘opeens’ weer in Utrecht. Ons huisje was goed verzorgd en we genoten enorm van ons eigen bed. Eigenlijk zijn alle gewone dingen nu iets om extra van te genieten: je eigen douche en toilet, lekker koken op meer dan één gaspitje, op de bank kunnen zitten… Je komt er ook weer achter hoeveel spullen je eigenlijk hebt bij het uitpakken van alle dozen na een half jaar uit fietstassen te hebben geleefd. 

Wij gaan nog even verder thuiskomen, Els gaat nog op mini-wandelavontuur in Drenthe, maar dit is nog niet de laatste blog! 

Voor de andere bèta’s onder ons, de cijfertjes:

– ca. 4000 km op de teller

– meer dan 2000 m hoogte bereikt

– 80 nachten in de tent (en 63 nachtjes ergens anders)

– 9 landen

– 2 grote stroomgebieden doorkruisd (die van de Rijn en de Maas met hun talloze rivieren, kanalen en beken) en nog enkele andere aangedaan (Schelde, Eems, Po)

– 3 lekke banden (allemaal Pims voorband)

– 1 dag met sneeuw

– heel veel leuke & bijzondere ontmoetingen