Week 7 – Een grens bereikt

Week 7 begon weer eens met slecht weer. Op zaterdag verbleven we de ochtend in onze tent en schuilden op droge plekjes op de camping in verband met aanhoudende regen en harde wind. We probeerden plannen te maken voor het vervolg van onze tocht en vroegen ons af of we inderdaad naar Duitsland moesten gaan en zochten bijvoorbeeld uit waar we in quarantaine zouden kunnen. Dat schuilen hielp niet tegen de kou en we waren we blij toen we aan het einde van de middag enigszins droog een wandeling konden maken naar Alphen. Zondag was gelukkig droger maar niet minder koud. Ondanks de kou besloot Pim zijn dag te beginnen met een duik in de koude zwemvijver bij de camping. Els was zeer verbaasd, meestal is zij degene met zulke gekke ideeën, maar dit keer koos ze voor een warme douche. Pims duik was geen goed idee want het duurde tot ver in de middag voor hij weer enigszins warm was geworden. We maakten wel een mooie wandeling door landgoed de Hoevens en Regte Heide en bezochten de Naturentuin. We waren blij dat we ervoor hadden gekozen langer op één plek te blijven. Na 6 weken onderweg zijn was dit de eerste dag dat we echt tijd namen om een lange wandeling te maken, iets wat we eigenlijk altijd erg fijn vinden.

Na zondag zou het weer verder gaan met regenen maar gelukkig wisten we een kampeerhuisje te vinden in Den Dungen in de buurt van Den Bosch. Dat was mooi richting de Maas en met de wind mee, want we besloten een stuk van de Maasroute te doen. De Maasroute is een lange afstandsfietsroute van Hoek van Holland tot Maastricht die goed staat aangegeven. In Den Dungen troffen we een aangename ecologische minicamping waar we ook de hele (regenachtige) dinsdag konden verblijven: weer een computerdagje. Pim werkte nog wat voor de afronding van zijn proefschrift, en Els werd ondertussen geïnterviewd door een masterstudent over duurzaam reizen. We genoten van ons superknusse kampeerhuisje, met infraroodpaneel voor verwarming. Op de camping waren ook ontzettend lekkere vegan taartjes te krijgen, die we natuurlijk moesten uitproberen.

Woensdag trokken we richting de Maas en volgden die in Oostelijke richting, met de wind mee. We hadden nog even overwogen eerst naar Zeeland te gaan, de enige provincie die we nog niet hebben bezocht deze reis. Maar met windkracht 4 en westenwind werd de beslissing om niet toch nog naar Zeeland te gaan definitief (voorlopig althans). Na een relatief kort fietsdagje bereikten we Megen al om 14u. Met de wind mee is 60km zo gepiept! Op de camping schuilden voor wat buitjes om daarna de tent op te zetten en nogmaals de tarp te proberen. Dat was fijn om ’s avonds in de miezer onder te koken en te eten, maar minder fijn om ’s nachts om 2 uur de tent uit te moeten omdat de tarp was los gewaaid en we 2 haringen kwijt waren.

Donderdag was het nat. We bleven ’s ochtends best lang in onze slaapzak liggen voor we de tent uit gingen en moesten onze tent in de regen afbreken en verder fietsen in de regen. We hadden het best wel gehad ondertussen… Aan het einde van een verregende dag kwamen we aan op natuurcamping het Smokkelpad, in de buurt van Groesbeek, pal naast de grens met Duitsland. Het leek nu eindelijk droog te worden, al durfden we daar nog niet helemaal op te vertrouwen. Toen we op de camping te horen kregen dat we maar één nachtje konden blijven (pogingen om voor onze aankomst contact te zoeken waren niet succesvol) was de grens echt bereikt: we waren toe aan even rust. Gelukkig bleek onze e-mail toch goed aangekomen te zijn en konden we in ieder geval twee nachtjes blijven. 

Vrijdag bracht verlossing. ’s Ochtends vroeg was het nog wat bewolkt maar toen de zon eindelijk doorbrak begonnen we langzaam weer wat energie te krijgen. We deden een was, namen onze tijd  en maakten een wandeling door de prachtige omgeving. En we konden afspreken dat we hier een week mogen blijven om hier van het voorspelde mooie weer te genieten en een beetje bij te komen van de kou.

Onze grens was dus bereikt deze week, en de Duitse grens ook. Helaas gaan we er voorlopig toch niet overheen, want naast alle strenge toegangseisen is op de Duitse campings het sanitair niet open. Komende week gaan we rustig aan verder plannen maken, wie weet volgen we de Maas toch wel verder naar het zuiden.