Week 20 – Zoals Hannibal

Oke, niet zo’n heel originele titel, maar iedereen aan wie je vertelt dat je de Alpen over wil fietsen begint over Hannibal. Waar hij meer dan twee millennia geleden precies de Alpen overstak met al zijn manschappen, olifanten en wat al niet meer is niet precies bekend, maar wij kozen de Splügenpas voor onze route. We begonnen op zaterdag echter met de Alpen op een afstand te bekijken en verder te genieten van het heerlijke zwemwater bij onze camping ter verkoeling van de warme dag. 

• 

• 

Op zondag bogen we dan toch echt af, licht gespannen over wat ons te wachten stond, richting de Alpen. We wisten niet hoe lang we er over zouden doen dus hielden rekening met 3-6 dagen en zouden wel zien hoe snel het ging. En eigenlijk ging het heel snel. Op zondag klommen we nauwelijks. We fietsen over een heerlijk fietspad langs de Rijn. De Alpen kwamen steeds dichterbij maar we fietsten er rustig tussendoor. Uiteindelijk fietsten we tachtig kilometer en eindigden onze dag in Chur. Dat ging een stuk sneller dan verwacht en ’s avonds maakten we de andere mensen jaloers met onze vegan çigköfte uit een pakje van de Turkse supermarkt. 

• 

• 

Maandag begon het toch echt te stijgen en op een onverhard steil pad kwam Els bijna niet omhoog… dat beloofde niet veel goeds. We fietsten over de ‘Polenweg’ met onder andere bunkers uit de Tweede Wereldoorlog, hoog boven de Rijn. Wat later doemde Thusis op, met daarachter een muur van bergen, er was nu geen mooi dal meer om doorheen te fietsen. Vanaf Thusis klommen we omhoog door een kloof over de Via Mala (‘slechte weg’), met onder andere een paar tunnels waar ook auto’s doorheen reden. Na dit eerste klimmetje aten we een ijsje met uitzicht op het water onderaan de kloof. We waren klaar voor nog meer klimmen, maar het stuk wat volgde viel best wel mee en zo waren we al voor drie uur ’s middags in Andeer, waar een camping was. De volgende camping lag in het dorpje Splügen, vijftien kilometer verder, maar ook 500m hoger. We besloten er gewoon voor te gaan en om 5 uur kwamen we moe maar voldaan aan op de camping. Gelukkig had Els in de supermarkt nog wat lekkere koeken gekocht die voldoende brandstof gaven. Nu waren we echt middenin de Alpen, inclusief koeien met bellen om hun nek en een nachttemperatuur van 5-6 graden. 

• 

• 

• 

• 

• 

We wilden even afwachten of we ons goed genoeg zouden voelen voor de laatste klim van nog 700m met haarspeldbochten naar de pas, maar voelden wel de behoefte verder te gaan. We sliepen goed dankzij onze fleecelakenzakken (kwamen die na een paar maanden toch nog weer van pas) en dinsdagochtend besloten we dus om de pas over te gaan. Het was zeker niet makkelijk, maar door rustig te fietsen en regelmatig even pauze te houden kwamen we na zo’n twee uur boven aan de Splügenpas. We hielden daar maar kort pauze en daalden nog een stukje af om vlakbij een stuwmeer en prachtig uitzicht op de Italiaanse Alpen onze overwinning te vieren met een stevige lunch.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ook vervingen we nog een paar remblokjes want er zou een flinke daling volgen. En die kwam er, in opperste concentratie over steile wegen langs al het verkeer daalden we af. De pauzes die we hielden waren nu niet meer nodig voor onze benen maar voor onze polsen en vingers. De uitzichten waren geweldig en we eindigden de afdaling in Chiavenna met een heerlijk Italiaans ijsje. Vanaf daar was het nog maar een klein stukje verder naar een camping bij een waterval, waar we zelfs zicht op hadden vanaf ons plekje. Alles was hier mooi, de waterval, de bergen, de gebouwen, het weer, en we genoten volop van onze aankomst in Italië. ’S Avonds aten we natuurlijk pizza met tiramisu toe. 

• 

• 

• 

• 

• 

Woensdag merkten we wel dat we veel hadden gevraagd van onszelf, we hadden ook niet verwacht dat we in drie dagen de Alpen over zouden zijn dus we konden nu ook rustig bijkomen. We wilden eerst een wandeling maken rondom de waterval maar zagen snel van dat plan af. Wel liepen we naar Chiavenna, bewonderden het stadje, aten gebakjes, ijsjes en heerlijke koekjes. Donderdag maakten we wel de wandeling rondom de waterval, die echt heel mooi was en verder deden we rustig aan. 

• 

• 

• 

• 

Vrijdag fietsten we weer verder, naar het Comomeer. Na Chiavenna volgde een aantal fietspaden, wat welkom was na de drukke afdaling van dinsdag. Het uitzicht was wel iets minder spectaculair. Dichterbij het Comomeer werd het weer drukker met auto’s maar ook met mensen op de promenades waar de route ook over heen leidde. We wilden onze dag eindigen bij Domaso maar werden overweldigd door de drukte, met op elkaar gepropte campings en veel badpubliek. Na even bezinnen op een rustiger plekje besloten we toch een nachtje te blijven (en niet drie zoals we van plan waren). Dat viel nog niet mee want de campings waren stampvol. Gelukkig was er nog wel één plekje te vinden en zochten we de rust op door aan het water te picknicken terwijl het heel hard waaide. 

• 

• 

In ons vorige blog schreven we over onze ontmoeting met Kevin, hij interviewde ons over de reis en ons werk, als je het leuk vindt kun je het hier bekijken.